Tijdens mijn opleiding als Horse Reflected Coach (coaching met paarden) kreeg ik van mijn Mentor Oliver* de vraag of ik wou opstarten als zelfstandig coach en of ik reeds een bedrijfsnaam in gedachten had. Ik antwoordde dat ik dat zeker van plan was, maar nog geen naam had, hoewel ik er wel al vaak mee bezig geweest was. Hierop antwoordde hij: "Het is er al".
De ochtend erna zat ik aan de keukentafel en staarde ik naar de boeken die op de vensterbank lagen. Ik keek naar het bovenste boek en glimlachte. 'Seahorses - Connemara and its ponies' van wijlen Stephanie Brooks. Oliver had gelijk. :-)
Stephanie Brooks is een dame die voor altijd een plek heeft in mijn hart. Ik heb haar leren kennen op Errislannan Manor, haar thuis en tevens de thuis van ontelbare Connemara ponies, waaronder ook Soya en Bunting.
Tijdens onze vakantie in Ierland, Connemara wouden we natuurlijk ook eens met Connemara's rijden. Zo gezegd zo gedaan kwamen we terecht bij Mrs. Brooks. Die week was ik daar zo goed als kind aan huis en mocht ik zelf mee op foto shoot voor haar boek die ze aan het schrijven was en de nieuwe brochure die ze ging ontwerpen. Ik werd meteen als ik toekwam op een pony gezwierd met de mededeling dat ik samen met het Duitse meisje naar de fotograaf moest gaan die aan het stand op ons aan het wachten was. Ik dacht dat ik droomde... Het was geweldig om er met de ponies te zwemmen in de Atlantische Oceaan. Vandaar ook hun bijnaam 'Seahorses'.
Een jaar later (ik was toen 16) ben ik mijn toekomstige 18de verjaardagscadeau gaan ontmoeten. Mrs. Brooks matchte mij aan Soya en ik moet zeggen we are a match made in heaven. Een jaar later is hij toen vervroegd bij ons gekomen.
10 jaar later vierde ik mijn 26ste verjaardag in Ierland, en zag toen ook Bunting voor de eerste maal. Mrs. Brooks bakte voor mij een heerlijke taart en ik kreeg ook een typische Ierse wollen trui van haar cadeau.
Over de jaren heen schreven we elkaar brieven en stuurde ik ook regelmatig foto's van ons en van de paarden.
Toen ze in 2021 overleed, vroeg ik nog aan Roicin, de dame die er paardrijles gaf of Mrs. Brooks mijn brief die ik kort voor haar overlijden naar haar stuurde nog had ontvangen. "She did Dom and loved it." kreeg ik als antwoord terug. De tranen sprongen spontaan in mijn ogen.
De naam 'Seahorse Coaching' is voor mij een tweezijdig eerbetoon aan:
- Mijn connemara's/ Seahorses Errislannan Soya en Bunting.
- Stephanie Brooks (1924-2021) die meer dan alleen een fokster van paarden was voor mij. Of om het in de woorden van de Connemara Breeders Society te zeggen:
When one speaks of Mrs. Brooks, where does one start? There is no start, middle or end because for so many Mrs. Brooks is eternal, Like the mountains and beaches the backdrop of happy childhood memories in Connemara she too, will live with us forever.
Mrs Brooks bred and kept perhaps one of the most significant and influential herd of Connemara ponies at her home, the magical Errislannan Manor. Significant and influential in that these ponies ignited a spark, a love for ponies in so many young people from all over Connemara and indeed further afield who passed through the manor gates to learn to ride or merely to get out of their parents hair for an hour or two ! For many this love affair with ponies continues to this day created from that first visit to Errislannan where the ponies were all champions in the eyes of their young riders.
*Oliver Schelinski - Mentor Coachopleiding bij I for Horse