
Toen ik in april van dit jaar doorhad dat mijn tijd met mijn allerbeste vriend Soya stilaan tot een einde aan het komen was, nam ik contact op met Roicin, zij is de estate manager van het Errislannan Manor, de plek waar Soya en Bunting geboren en opgegroeid zijn. Ik legde haar uit dat het niet goed ging met Soya die intussen 27 jaar oud was en dat ik voor de zekerheid op zoek wil naar een extra maatje voor Bunting. Paarden zijn kuddedieren dus als Soya er niet meer zou zijn, zou ik niet willen dat Bunting wegkwijnt.

Foto van Soya 10 dagen voor zijn heengaan.
Ik informeerde naar beschikbare Connemara pony’s en naar de prijzen. Laten we stellen dat het een realitycheck was. Ik wou een ruin van 5 jaar die reeds bereden was, maar dat bleek al helemaal niet binnen mijn budget te passen. 😓 Op Errislannan waren er geen meer vrij, maar ze verwees mij wel door naar Siobhan Brooks, de dochter van wijlen Mrs. Brooks. Deze laatste is de fokster van Soya en Bunting en alom bekend in Connemara.
Op een woensdag namiddag, ik herinner het me nog goed, belde ik met een bang, zenuwacht hart naar Siobhan. Ik had haar ooit gezien, maar dat was meer dan 20 jaar geleden. De telefoon ging over, en die stem, die stem, het was precies haar mama. Ik voelde de tranen opkomen en voor ik het wist werd ik plotseling heel emotioneel Je moet weten, haar mama heeft bij mij ook een speciaal plekje in mijn hart (zie mijn eerste post: vanwaar de naam Seahorse Coaching). Ik legde haar de situatie uit en zij vertelde mij dat ze een 3-jarige ruim heeft die wel een match zou kunnen zijn. Zijn naam is Meteor en ik wist onmiddellijk wie het was. Ik had namelijk op haar IG account al foto’s van hem zien passeren en hij deed mij op één of andere manier denken aan Soya.

Ik liet haar weten dat ik interesse heb. We gingen contact houden. Heel kort daarna overleed Soya en terwijl ik dit zinnetje neerschrijf voel ik opeens de tranen weer opkomen, precies of ik alles herbeleef.

Toen ik het nieuws meldde aan mijn ouders dat Soya overleden was, zei ons mama, we gaan eind juni nog eens terug naar Ierland. Een soort laatste groet, een afscheid van Soya zijn geboorteplek, maar ook een weerzien van onze vrienden daar in Ierland. En een kans om kennis te maken met Meteor.
Zo gezegd zo gedaan. We gingen terug naar Errislannan, waar ik met een vol maar tevens droevig hart terug dacht aan alle mooie momenten en kansen die ik daar heb gekregen. Ik zag ook Soya en Bunting op de deur hangen en er stond een pakketje vol aandenkens en herinneringen voor mij klaar. 💗


De dag erna reden mijn man en ik door naar Kerry, want daar woont Siobhan met haar man John en met o.a. Meteor. Ik stapte uit de wagen en zag Siobhan, als 2 druppels water gelijkt ze op haar moeder. Samen gingen we naar Meteor die wat verderop op de wei stond samen met wat wilde herten en een veulen.

We spendeerden tijd samen en ik voelde dat het klopte. We spraken af dat Meteor in september naar België zou komen om onze kudde te vervoegen.


Foto: Ik samen met Siobhan en Meteor
Tijdens de nacht (of toch bijna, het was 22.55) van 7 op 8 september kwam Meteor toe met een reusachtige paardenkamion vol met racepaarden. Hij stapte af en verschoot zich bijna een ongeluk van een voorbij vliegende auto. Eenmaal bij ons op de wei kwam hij tot rust en maakte hij op een veilige manier kennis met Bunting. Ik bleef hem nog een paar uur gezelschap houden en ging toen naar bed.

De dag nadien zette ik hem bij Bunting op de wei en alles verliep vrij vlot, daarmee bedoel ik de fysieke kennismaking. No horses were hurt. 😉

Ik haalde die namiddag nog een omheining weg aan de welke hij zich zou kunnen pijn doen, en terwijl ik bezig was lag hij neer in het gras te rusten. Ik kwam voorzichtig dichterbij in de hoop samen met hem neer te kunnen liggen in het gras (iets wat met Bunting meer dan 10 jaar heeft geduurd 😅) en hij liet het toe. Mijn hart werd groter en vulde zich op met Meteor liefde. En Soya 💫, die keek toe en zag dat het goed was.

Welkom lieve schat! 💗💗💗
Comments